วันอังคารที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

น้ำท่วมประเทศไทย

        
ช่วงนี้กำลังยุ่งเรื่องสอบค่ะ ไม่มาเขียนเรื่องใหม่
         เมื่อคืน ระหว่างนั่งกินข้าวกัน ทุกคนก็เปิดทีวีเห็นข่าวน้ำท่วม คุณพ่อบอกว่าที่บ้านคุณปู่คุณย่าที่พระนครศรีอยุธยา ก็ท่วมทุกปี แต่ท่วมไม่มากจนไร่นาเสียหาย แค่ยากลำบากในการไปไหนมาไหน
         พ่อบอกว่าน้ำท่วมทำให้สุขภาพจิตแย่กว่าสุขภาพกาย
        "ตอนยังเด็ก พ่อไม่รู้หรอกว่าน้ำท่วมมันเสียหายอะไรบ้าง เพราะเราเป็นเด็ก ได้แต่สนุกกับการเล่นน้ำไปวันๆ" คุณพ่อบอก

         คุณแม่ที่นั่งทานข้าวอยู่ด้วยเล่าว่า บ้านคุณแม่เคยท่วมครั้งเดียว ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไปไหนมาไหนลำบากมาก
         "ตอนนั้นต้องนั่งรถทหารเข้าบ้าน.."คุณแม่เล่าถึงน้ำท่วมเมื่อปี 2526 ที่บ้านซึ่งคุณแม่อยู่กับคุณตาคุณยาย และท่านทั้งสองยังคงพักที่นั่นกับน้าชายจนกระทั่งทุกวันนี้
         พ่อกับแม่บอกว่า ทุกวันนี้ครอบครัวเราโชคดี เพราะการอยู่เมืองหลวง ทำให้รัฐบาลใช้งบประมาณป้องกันน้ำท่วม เพื่อไม่ให้ความเสียหายกระทบไปถึงภาคเศรษฐกิจใหญ่ เพราะหากน้ำท่วมสถานที่ราชการหรือสถานที่สำคัญ ก็จะเสียหายมาก
         "น้ำท่วมไม่สนุกหรอกลูก ตอนนั้นเด็ก พ่อไม่รู้เรื่อง ชอบเสียอีกที่ไม่ต้องไปเรียนหนังสือ" คุณพ่อบอก
         "ไม่ขยันแบบนี้นี่ไง เลยเอนท์ไม่ติด ต้องมาเรียนราม" คุณแม่แซว

         พ่อบอกว่า เพลงเกี่ยวกับน้ำท่วมที่คนรู้จักดีที่สุด น่าจะเป็นเพลงน้ำท่วม
         "ทุกวันนี้ น้ำท่วมก็จะมีการเปิเพลงนี้" คุณพ่อบอกและเล่าวว่า นักร้องที่ชื่อ"ศรคีรี ศรีประจวบ" เป็นนักร้องลูกทุ่งที่ดังมากในอดีต และเพลงนี้เป็นหนึ่งในเพลงของท่านทีทุกคนรู้จักดี ส่วนเพลงดังเพลงอื่นก็มีเช่น บุพเพสันนิวาส, วาสนาพี่น้อย, แม่ค้าตาคม ฯลฯ
         พ่อหยิบซีดีเพลงนี้มาเปิดให้ฟัง ซึ่งแม้จะไม่เคยตั้งใจฟังมาก่อน แต่ฉันก็คุ้นๆ เพราะเคยได้ยินมาแน่นอน แสดงว่าเพลงนี้ดังมากจริงๆ
         ส่วนคุณพ่อ ร้องเพลงคลอโดยคุณแม่กระซิบกับฉันว่า "เสียงไม่ให้แแต่ใจรักนะพ่อเราเนี่ย"

         "แล้วบ้านเราน้ำจะท่วมไหมคะ" ฉันถามพ่อกับแม่
         คุณพ่อบอกว่า อย่างที่บอกนั่นแหละว่าการมีบ้านในกรุงเทพฯ อาจจะเป็นเรื่องดีที่เราไม่เจอน้ำท่วมแน่ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายถึงจะไม่เจอน้ำท่วมเลย เพราะภาวะโลกร้อนที่เกิดขึ้น ทำให้คาดเดาไม่ได้ เหมือนที่มีผู้ทำนายว่าเดือนมกราคม เมืองไทยจะมหิมะตก ซึ่งก็หมายถึงหากเรายังทำลายโลกกันอยู่ สักวันเราก็จะเจอน้ำท่วมแน่ๆ
        "วิธีป้องกันโลกร้อนเรื่องแรกก็คือ เราต้องไม่สร้างมลภาวะ ดังนั้น วันนี้ใครจะล้างจานก็อย่าทิ้งขยะ .." แม่ตอบสรุปแบบจริงจัง
         คุณแม่พูดจบ น้องชายที่ต้องทำหน้าที่เวรล้างจานวันนี้เลยหน้ามุ่ยลุกขึ้นจากโต๊ะ ฉันจึงเดินไปบอก "มา.. คืนนี้พี่ช่วยล้าง"



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น